Assen: 29 & 30 September 2007

Hallo,

hier ben ik weer. Je weet wel die Alpine A310 groep 5. Ik ben de laatste 3 weken lekker vertroeteld. Mijn stuurhuis is vernieuwd met alles wat erbij hoort, ik heb weer een lekkere douche gehad. Mijn lichaam heeft een paar nieuwe tatoeages gekregen:

BPI www.bouwplaatsinrichters.eu , www.myrecruiter.nl en www.zoetracing.nl , staan er mooi op, al zeg ik het zelf.

Het is vandaag vrijdag en ik sta te wachten op mijn vervoer. Er staat een donkerblauwe zieke auto op mijn trailer, zonder kont en zonder neus. Hij is donor voor mij voor als ik wat breek. Hij wordt van mijn trailer afgereden en ik wordt erop gereden. Zo, we gaan op pad naar circuit Assen.

Tijdens het opbouwen van mijn verblijf regent het. Er wordt met 5 man hard gewerkt en binnen no-time hebben ze alles opgebouwd zodat ik droog kan staan. Het meisje van de catering zorgt dat alles in de caravan op z’n plaats komt te staan.

Om 18.00 uur is de technische keuring, kijken ze of ik gezond ben, zodat Erwin jullie weten nog wel, mijn coureur en ik veilig kunnen beginnen aan de vrije training en de rest van het raceweekend. Als we naar het TC-gebouw rijden kijkt iedereen mij na! Oh, ik weet het al, mijn kontje is nog wat smalletjes, anders kunnen ze mij niet vervoeren op de trailer.

Ik ben weer gezond verklaard en we kunnen weer terug naar mijn verblijf. Ik heb wel erg veel dorst. Ik ga staken! Geef mij eerst een beetje sap, anders ga ik niet verder. Ben, mijn monteur en Mirjam, het meisje van de catering hebben mij een kontje gegeven en nu wordt ik naar mijn verblijf geduwd.

Erwin en Ben weten nog niet wat er met mij aan de hand is, maar ik heb gewoon DORST! Hè, hè, eindelijk sap, kan ik weer op eigen houtje op pad.

Na het eten gaan Erwin en Ben op stap. Ik geloof dat ik ze hoorde over van die spiraaldingen, om mij kontje wat minder te laten kwispelen. Deze gaan ze ophalen in Almelo bij die jongen van improve-tuning of zo iets.

De volgende dag. Het heeft de hele nacht geregend. 9.00 uur heeft Erwin brieving. Ik hoorde dat de duitse coureur van de BMW M3 niet bij de brieving was. Te diep in het glaasje gekeken de vorige avond, hij lag nog lekker te tukken in z’n busje.

Het regent nog steeds! Jan van Goudhaantje, Erik mijn monteur en Alex van de gele Kadet gaan voor mij op pad om mijn gladde rubber te verruilen voor rubber met profiel. Dat hebben ze met 4 man moeten doen, want ik heb mijn poot stijf gehouden. Ik wil geen profiel rubber, maar tegen 4 mannen kon ik niet op.

Met de vrije training komt al dat water nog steeds uit de lucht vallen. Erwin kan niet met mij weg, want mijn profielrubber is er nog niet. Buurman de gele Kadet vindt het hondenweer, dus hij blijft ook lekker droog staan. Erwin heeft met de rest van het team op het VIP dak gekeken naar mijn racemaatjes.

Vlak voor de kwalificatie zag Ben dat mijn rechter raamtrekker niet in orde was. Jan van Goudhaantje heeft een jonger neefje, de Renault Laguna meegenomen naar circuit Assen. Hij was zo vriendelijk om mij een raamtrekker te lenen, want die heb ik wel nodig om Erwin goed zicht te geven.

Het regent nog steeds als ik om 14.15 uur met de kwalificatie begin. Ik heb dat rubber met profiel onder, wel wat onwennig hoor. We hadden af en toe wat meer asfalt nodig. We hebben ook een aantal rotondes gemaakt. Ook kwam ik er achter dat het kunstgras heel erg glad is.

Ik had wel het idee dat Erwin wel schik heeft gehad, maar hij was nog niet tevreden over mijn fahrkunsten. Mijn kontje blijft maar kwispelen. Uiteindelijk eindigde ik als 9de met de snelste rondetijd van 2:27.576, dat vond Erwin niet slecht voor de eerste keer fahren.

Ik miste al een poosje dat andere meisje van de catering, maar zij kwam later met mijn monteur en de twee jongste bengels. Dit kwam zo vertelde ze mij, omdat het aller jongste bengeltje moest afzwemmen. Zo mag zij ook op de natte raceweekenden komen, dan hoeft zij geen bandjes meer om als alles onder water loopt. Best handig, kan ik ze de volgende keer lenen. Alle monteurs en fans worden getrakteerd op heerlijke spinazieschotel, ter ere van zwemdiploma B.
Iedereen heb ik lekker zien smullen. Ondertussen regent het nog steeds.

De nacht is regenachtig en winderig. HELP, mijn verblijf komt steeds dichter naar mij toe. Het verblijf is wel een meter opgeschoven. Alles is nat, Zelfs alle hulpmiddelen die ze gebruiken om mij in topconditie te houden.

In de loop van de ochtend is het gestopt met hard regenen. Het miezert nog wel een beetje. Ik wordt geprepareerd voor de wedstrijd. Ze zijn er nog niet over uit welk rubber ik vandaag ondergeschoteld krijg, rubber met of zonder profiel. De nieuwe spiraalveren worden onder mij geplaatst en…….ik krijg glad rubber onder mij. Het is droog……..maar de baan is nog nat. Als de baan opdroogt dan is dat rubber met profiel zo weggesleten.

Hé, wie komt daar aan! Het is goudhaantje, ik had hem al gemist. Zijn coureur moest zaterdag nog centjes verdienen, dus mag hij alleen vandaag rijden.

Waar is Ben toch gebleven. Ik kan hem nergens vinden. Oh, nu zie ik het, hij wordt gebruikt als klimtoestel door de jongste bengel Lizzy. Een beetje rare manier van ontspanning, maar daar zijn mensen voor.

Bijna tijd voor de wedstrijd, ik ga me even concentreren. Het is 14.25 uur en we rijden langzaam naar de start toe, nadat mijn rubber heel goed opgewarmd is. De meeste van mijn racecollega’s hebben rubber met profiel om. Er gaat een harde toeter, lichten op rood, mijn toeren worden omhoog gezweept naar 5000 en het licht gaat op groen en we hebben een bliksem start. Ook goudhaantje heeft een super start en rijdt mij in vogelvlucht voorbij op rubber met profiel, gaat toch beter op de nog vochtige baan. Erwin en ik glibberen en glijden de eerste paar rondes, maar er komen steeds meer droge plekken op de baan. We kunnen steeds harder en harder, totdat Erwin ineens bedenkt dat ik wel een modderbadje kan gebruiken, is goed voor je huid zeggen ze. Met 150 op mijn teller begint mijn kontje te glijden, we beginnen rotondes te maken, mijn lichaam komt onder de modder te zitten, totdat we eindelijk na 200 meter tot stilstand komen tussen de heideplantjes. Ik wordt direct weer gestart en we proberen uit de modder weg te komen. Centimeter voor centimeter komen we vooruit, totdat we weer om het asfalt terecht komen en met een inhaalrace kunnen beginnen. Mijn Duitse maatje de BMW M3 lachte mij uit, omdat mijn neusje een beetje onder de modder zat.

Uiteindelijk eindigen we toch nog op een 8ste plaats, met de snelste rondetijd van 2:19.790 en als eerste op glad rubber.

Erwin is zeer tevreden over mij. Mijn kontje kwispelt niet meer, alleen glijd ik nu te veel over mijn neus, maar dat is makkelijker te verhelpen dan een kwispelkontje.

Er komen veel mensen naar mij kijken nu ik weer bij mijn verblijf aankom. Ik weet niet of ze mij nou uit of toe lachen, maar dat maakt mij niet uit. Van Jan van Goudhaantje krijg ik een koude douche over mijn neus, kan ik weer een beetje meer zien.

Hé, ik zie een bekende uit de tijd dat ik nog op de straat reed bij al die andere Alpine maatjes van de Alpine club. Het is Menno en hij wilde even het Alpine gevoel terug krijgen. Even terug naar de oude Alpine tijd. Hij rijdt nu een MG-F, is ook een leuk speelmaatje.

Mijn verblijf wordt afgebroken, er is weer een raceweekend voorbij. Iedereen die mij is komen aanmoedigen wil ik bedanken.

Graag zie ik jullie op 27 en/of 28 oktober op circuit Assen voor de finale races.

Vriendelijke groetjes Alpine A310 groep 5